Anne, baba ve büyüklerimiz bizi büyük emek ve fedakârlıkla yetiştiren insanlardır. Onlar bizim için değişik güçlüklere katlanırlar. Annemiz, babamız, öğretmenlerimiz gibi büyüklerimiz, hayata daha iyi hazırlanmamız için bize yol gösterirler, örnek olurlar. Hiçbir karşılık beklemeden her türlü özveriyi gösterirler. Bize iyi, dürüst olmayı öğretirler. Kötülere ve kötülüklere karşı bizi uyarır ve korurlar.

​

Dinimiz; anne, baba ve büyüklerimize karşı saygısızlık yapmamızı da yasaklamıştır. Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’de bizlere şu uyarıda bulunmaktadır: “Rabb’in, sadece kendisine kulluk etmenizi, anne ve babanıza da iyi davranmanızı emretti. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa kendilerine ‘Of!’ bile deme; onları azarlama, ikisine de güzel söz söyle.”1

 

Biz de anne ve babamıza iyi davranmalı, onların gönüllerini kırmamalı, onları hoşnut etmek için özen göstermeliyiz. Ellerini öpüp hayır dualarını almalıyız. Bu bize, büyük bir manevi destek verir.

​

​